Ik wil hem, maar hij mij niet. Of toch niet op dezelfde manier. Het is een realiteit waar sommigen op botsen: onbereikbare liefde. Of een vergeefs verlangen. Wat als gevoelens niet volledig wederzijds zijn? “Waarom stuurt hij niet terug? Waarom wil hij geen relatie? Waarom wil hij niet blijven slapen? Waarom kan hij er niet voor mij zijn? Waarom is het leuk als we samen zijn maar afstandelijk erna?” Soms gaat het niet enkel over een fysieke onbereikbaarheid maar ook over een emotioneel onbereikbare man. Dit artikel gaat over onbereikbare mannen waarin mijn eigen verhaal mee in verweven is. Het is dus ook op die manier geschreven, maar in principe kan de inhoud ook gelden voor onbereikbare vrouwen of onbereikbare mensen in het algemeen.
Het volgende komt aan bod in dit artikel:
Blijkt hij een onbereikbare man te zijn
Dan heb je die perfecte man gevonden. Hij is leuk en aardig, doet bewonderenswaardige dingen en ziet er nog mooi uit ook! Je bent helemaal in de wolken. Hoe kan het toch dat zo’n fantastische man bestaat?
Al snel merk je dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is. Jij wil meer. Meer tijd samen spenderen, diepere gesprekken aangaan. Samen zijn, samen groeien. Maar die man kan jou dat niet geven. Dit kan zich bijvoorbeeld uiten in geen tijd willen of kunnen vrijmaken, niet reageren op jouw berichten of emotioneel onbereikbaar zijn door bijvoorbeeld geen emotionele gesprekken met je te kunnen aangaan. Het brengt verwarring met zich mee. En ook pijn. Is dit een onmogelijke liefde? Is dit een onbeantwoorde liefde? Waarom is deze man zo onbereikbaar?
Waarom blijft mijn liefde onbeantwoord?
Je vraagt je af wat je mis doet. ‘Ligt het aan mij?’, ‘Ben ik te pusherig?’,’Verwacht ik te veel?’. ‘Misschien moet ik het zo eens proberen,’ ‘Misschien zal het dan lukken’, ‘Misschien moet ik mijn berichtje zo sturen.’ Maar telkens weer bots je op een muur. Telkens weer merk je dat hij onbereikbaar is. Of misschien begrijp je hem en praat je het goed. ‘Ja, maar hij heeft het druk, dat begrijp ik wel’ of ‘Hij heeft tijd voor zichzelf nodig’ of ‘Hij moet nog leren om zich emotioneel meer open te stellen’.
Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk hebben we allemaal wat te leren en is het niet voor iedereen evident om zich te openen. Er kunnen verschillende dingen spelen bij die onbereikbare man. Het is gezond om het dus niet persoonlijk te nemen. Wat wel belangrijk is, is dat je naar je eigen behoeften en pijnen kijkt, ze niet enkel wegwimpelt door dingen goed te praten of iets anders te proberen, maar er ook wat mee doet.
Het patroon van onbereikbare liefde veranderen
Vijftien jaar lang viel ik voor onbereikbare mannen. Of beter gezegd: had ik onbereikbare relaties. Want soms was de man niet de onbereikbare persoon, maar ik zelf. Angst om me te binden of om een diepere intimiteit aan te gaan hadden daarmee te maken. Van mijn 16 tot mijn 31 jaar ongeveer, was onbereikbare liefde mijn realiteit. Dat proces heeft zich een beetje op deze manier afgespeeld:
Ik loop door een straat Er zit een diep gat in het trottoir Ik val er in Ik ben verloren………ik ben radeloos Het is mijn schuld niet Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden
Ik loop door de zelfde straat Er is een diep gat in het trottoir Ik doe alsof ik het niet zie Ik val er weer in Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben Maar het is niet mijn schuld Het duurt nog lang voordat ik eruit kom
Ik loop weer dezelfde straat Er is een diep gat in het trottoir Ik zie dat het er is Ik val er weer in, het is een gewoonte Mijn ogen zijn open Ik weet waar ik ben Het is mijn schuld Ik kom er direct uit
Ik loop door de zelfde straat Er is een diep gat in het trottoir Ik loop er omheen
Ik loop een andere weg.
Bron: Autobiografie in 5 hoofdstukken. Tibetaans boek van leven en sterven, Sogyal Rinpoche
Dit gedicht beschrijft exact het proces waar ik door ben gegaan en waar we allemaal doorgaan als we proberen bewust rond iets te werken of iets te veranderen. In het begin is het moeilijk om te zien dat er zich een patroon afspeelt. Meestal wijzen we dan ook met de vinger naar de ander. Het is de schuld van de ander. Het is de schuld van die onbereikbare man dat hij je niet meer geeft van wat jij wil. Toegeven dat er ook iets gaande is bij jezelf is moeilijk.
Ik wil hiermee niet zeggen dat het jouw schuld is dat die man onbereikbaar is. Ik wil hiermee ook niet zeggen dat die onbereikbare man zelf slecht is. Wel speelt er zich een patroon af, namelijk het vallen op onbereikbare mannen, dat jou uiteindelijk niet helemaal gelukkig maakt. Het is daarom belangrijk om te kijken naar wat jou pijn doet en naar wat je eigenlijk wil. En om te durven kiezen voor jezelf.
Waar was er onbereikbare liefde in jouw verleden?
Wanneer we vallen voor iemand, verliefd worden of ons zelf aangetrokken voelen tot iemand, dan is dit meestal niet met ons hoofd te verklaren. Het is ons onderbewuste dat het hier voor het zeggen heeft. Tegelijkertijd is het ook in ons onderbewuste waar dingen zijn opgeslagen die we hebben geleerd uit onze jeugd of ons verleden.
Mijn eigen bewustwording begon wanneer ik doorhad dat er een link was tussen de liefde die ik had gekend van mijn vader en de liefde die ik verlangde van mannen. Er wordt wel vaker gezegd dat we vallen op mannen die dezelfde ‘eigenschappen’ hebben als hoe we onze vaders kenden in onze jeugd.
Mijn vader was afwezig in mijn jeugd. Heel soms kwam hij eens opduiken. Bij mij waren die eigenschappen bijvoorbeeld: ‘leuk, afwezig, onbetrouwbaar, soms wel/ soms niet’. Teruggaand naar het heden waren dit ook effectief de mannen die ik aantrok. En zo herleefde ik eigenlijk continu opnieuw een pijn uit het verleden. De pijn van onbeantwoorde liefde. Een pijn die vroeg om geheeld te worden.
Als het niet deze mannen waren die ik aantrok, dan kon ik mezelf herkennen in deze eigenschappen. Meestal was hier de man bereikbaar en zorgde ik er onbewust voor dat ik onbereikbaar was. Bij mij uitte dit meestal op een manier van geen ‘echt commitment’ aan willen gaan met die persoon of zien dat er een einddatum was voor de relatie.
Mijn helende reis begon met terug gaan naar het verleden en de pijn die ik had ervaren om op te groeien zonder mijn vader. Veel tranen dwarrelden over mijn wangen, gedurende meerdere jaren. Veel woede kwam naar boven, gedurende meerdere jaren. Er kwam na lange tijd ruimte voor vergeving en daardoor veranderde ook mijn relatie met mijn vader. Ik had gedacht dat daardoor ook mijn relatie met mannen zou veranderd zijn. Maar dat was te optimistisch. Ik was eigenlijk nog maar steeds in hoofdstuk 2 van de 5 hoofdstukken van het gedicht hierboven (ik val in het gat, het is niet mijn schuld, het duurt lang voor ik eruit ben).
Vermijdende hechtingsstijl & bindingsangst
Voor mij was het heel confronterend om het boek ‘Blijf bij mij’ van Rika Ponnet te lezen. Zij legt in dat boek verschillende hechtingsstijlen uit en wat dat betekent in je leven. Ze legt ook uit wat je eigenlijk nodig hebt. Toen ik bij de afwijzende/ vermijdende hechtingsstijl was, wist ik niet waar ik het had. De pagina’s waren precies over mij geschreven. Vermijden van intimiteit of verbinding (zodat je maar niet gekwetst kan worden), de avontuurlijke reiziger, de zelfstandige persoon die niet wil of kan verbinding maken.
Het was de eerste keer dat ik besefte dat ik zelf eigenlijk geen verbinding durfde aangaan en dus bindingsangst had. En dat het aantrekken van die onbereikbare mannen daardoor eigenlijk voor mij ‘veilig voelde’. Dit waren vaak mannen die, net als ik, die verbinding niet durfde aangaan. Dit waren mannen die hoogstwaarschijnlijk in relatie tot mij ook een vermijdende hechtingsstijl hadden. Het was ‘veilig’ omdat dat was wat ik kende. Dat was liefde, had ik geleerd. Onbereikbaarheid. Afwezigheid.
Het was veilig zolang die andere persoon onbereikbaar was omdat ik dan mezelf niet helemaal hoefde te tonen of zelf niet helemaal bereikbaar hoefde te zijn. En zo, dacht ik dat ik niet helemaal gekwetst kon worden. Daarom ook dat die ‘bereikbare mannen’ te dicht kwamen of ik een manier van vluchten zocht. Ook al gebeurde dit allemaal onbewust. Het lezen van dit boek, de confrontatie, het leren over hechtingsstijlen maakte het meer bewust.
Het is iets wat ons allemaal kan helpen. Vanaf dat we duidelijker begrijpen wat onze hechtingsstijl is en welk gedrag daarmee gepaard gaat, kunnen we dat ook beter herkennen bij onszelf of onze partners. Daardoor kunnen we er ook meer op inspelen of er rekening mee houden.
Ik had enkele diepere lagen van mijn verleden geheeld rond mijn afwezige vader. Door meer over mijn hechtingsstijl te leren kwam die kennis steeds meer in mijn bewuste. Ik had toegegeven hoe ik eigenlijk onbewust zelf mee deze situaties creëerde omdat ik geen verbinding durfde aangaan.
Nou, zo hopeloos op zoek naar echte liefde, zou het me nu wel lukken, toch?
Ook al zat ik ondertussen bij hoofdstuk 3 van het gedicht hierboven (ik val in het gat, ik herken het, ik kom er weer uit). Het zou nog even duren voor ik bij hoofdstuk 4 (ik loop omheen het gat) of hoofdstuk 5 (ik loop in een nieuwe straat) zou belanden.
Weg met de onbereikbare man door grenzen te stellen
Ik leerde af en toe nieuwe mannen kennen. Soms met de hoop dat het wat zou worden. Zeker nu ik dacht van alles ‘geheeld’ te zijn. Wel, viel dat even tegen. Het duurde even voor ik doorhad dat sommige dingen zich op verschillende manieren je hele leven kunnen blijven afspelen. En dat helen een levenswerk is.
De mannen die ik ontmoette waren vriendelijk, lief en fijn om mee om te gaan, maar nog steeds trok ik het soort mannen aan dat niet of laat op een berichtje zou reageren of onduidelijke signalen gaf.
Ik probeerde steeds maar uit te vissen waarom dat zou zijn of hoe ik ermee moest omgaan, in plaats van mijn grenzen te stellen of mijn standaarden hoog te houden.
Achteraf terug bekeken, begrijp ik niet hoe ik bepaald gedrag goedkeurde of goed praatte voor de mannen in kwestie. Ik had ook niet goed door dat de manier hoe die mannen met me communiceerden of niet communiceerden onrespectvol was. Nou ja, ik kende niet anders dus ik had geen goede maatstaf om af te toetsen wat het betekent om respectvol behandeld te worden. Ik geloofde ook niet dat als ik mijn standaarden hoger zou zetten of bepaald gedrag niet zou accepteren dat er een man zou komen. Daarin was ik echt bang dat er dan niemand zou zijn die me zou willen. Ik had niet door dat als ik mijn grenzen niet stelde, ik mannen met dit onbereikbaar gedrag zou blijven aantrekken. Ik had niet door dat ik op die manier energetisch de boodschap in het universum bleef sturen van: ‘het is oké om mij zo te behandelen hoor’.
“Sometimes you don’t get what you want because you deserve better.” was voor mij een relevante quote in die periode. Al die keren dat er deuren voor me sloten op het gebied van romantische liefde, was steeds een signaal dat ik een betere relatie verdiende, of een aanwezige man. Ik was het eigenlijk zelf die vast bleef houden aan die persoon. Ik bleef zelf vasthouden aan die onbereikbare liefde. Dat was het enige wat ik kende als liefde.
Tot op een dag, er een man was die niet enkel ‘afwezig’ was, maar me ook echt slecht over mezelf deed voelen en me kleiner deed voelen. Ik had duidelijk een diep pijnlijke ervaring, een opborrelende woede nodig, om mijn kracht te voelen. Om te voelen dat ik het wel waard ben! En dat ik fantastisch ben! En dat ze mij maar beter zo behandelen ook!
Zelfliefde is de basis voor een gezonde relatie
En zo leerde ik de laatste stap die nodig was om mijn patroon van onbereikbare liefde te doorbreken. Na het helen van mijn pijnen rond mijn afwezige vader, na het begrijpen van mijn hechtingsstijl en bindingsangst, kwam er ruimte voor zelfliefde.
Het duurde dus een tijdje. Maar eindelijk had ik door dat ons durven uitspreken of ‘nee’ zeggen ervoor zorgt dat we onze eigen standaarden creëren als we voelen dat weer hetzelfde patroon zich afspeelt. En dit zelfs al vanaf het prille begin! Op die manier geven we een duidelijk signaal over wat we wel willen of wel accepteren en wat niet. Op die manier maken we ruimte vrij en kiezen we intentioneel voor iets nieuws, voor iets anders, voor iets gezonder en minder destructief.
Dus een man die pas na lange tijd terug stuurde? Als ‘ie het opnieuw zou doen, nadat ik er iets van had gezegd: doei ! Ik had geen tijd en ruimte meer voor excuses. Ik kende mijn behoeften nu, dus ik wist ook waar ik mijn grenzen kon stellen. Eindelijk was ik aangekomen in hoofdstuk 4. (Ik loop in een straat, er is een gat, ik loop er omheen).
Verandering van patronen is mogelijk wanneer je op onbereikbare mannen valt!
Na die onaangename ervaring was mijn zelfwaarde vreemd genoeg enorm gestegen. Het klopt wel dat we soms diepe dalen nodig hebben om er anders of beter uit te komen. Alsof we soms op die manier wakker geschud worden. In plaats van met mijn hoofd te weten dat ik waardevol ben, voelde ik ineens mijn waarde in al mijn cellen. En dat gaf een enorme kracht. Ik moest en zou enkel nog maar respect accepteren.
Dat wilde ook zeggen dat ik vaker ‘nee’ zei tegen mannen bij wie ik de onbereikbaarheid al rook, ook al vond ik ze aantrekkelijk of maakten ze een vuurtje in me wakker. In het begin voelde het zelfs tegennatuurlijk, omdat ik bewust koos om niet mee te gaan in dat patroon van die onbereikbare mannen dat ik ondertussen zo goed kende. Maar deze bewuste keuze is hetgene wat het meeste heeft veranderd! Ik liep in een andere straat! (hoofdstuk 5)
Naast het stellen van mijn grenzen, werkte ik bewust verder aan mijn zelfwaarde en zelfliefde door te kiezen voor de dingen die me blij maakten en die ik graag doe. Ik koos ervoor enkel mensen toe te laten in mijn leven die mijn leven beter maakten en me in mijn waarde zagen.
Ondanks dat ik ‘in die andere straat aan het wandelen was’ kwam ik niet per se mannen tegen. Er waren momenten dat ik me heel alleen voelde en dat ik het opgaf dat een relatie iets zou zijn dat me zou lukken in mijn leven. Zo’n momenten waren moeilijk. Maar optimistisch als ik ben, probeerde ik dan te vertrouwen. En probeerde ik er op mijn eentje een straat vol met slingers, ballonnen, kleurtjes, leuke muziek en lekker eten van te maken!
En met geduld, kwam ik zo een prachtige man tegen, die nu mijn partner is. Ik loop niet weg en hij ook niet. We hebben een heerlijke, mature, veilige, bereikbare en fijne relatie!
Wat te doen met onbereikbare liefde? Hoe omgaan met een onbereikbare man?
Samengevat, het patroon van onbereikbare liefde in ons leven is hardnekkig. Dat wil zeggen dat het ook tijd nodig heeft om doorbroken te worden. Maar het is niet onmogelijk! Het vergt moed, een grote wil en een dikke portie zelfliefde. Naar mijn mening zijn de verschillende stappen (kunnen op een verschillende manier doorlopen worden) om aan de slag te gaan met onbereikbare liefde of onbereikbare mannen het volgende:
Waar was er onbereikbare liefde in jouw leven? Reflecteer hierover. Meestal heeft dit te maken met de relatie die je wel of niet met je vader of vaderfiguur had. Probeer te doorvoelen wat je toen voelde aan de hand van journaling, schaduwwerk, innerlijke kind werk enz. Of misschien zijn er bepaalde gevoelens die pas nu aan de oppervlakte komen. Het erkennen en ruimte geven voor de gevoelens die je zelf als kind voelde of nu voelt, brengt veel heling. Dit is meestal een proces dat zich meerdere keren afspeelt omdat er meerdere lagen zitten die geheeld kunnen worden. Je kan ook dieper ingaan op bepaalde angsten die je bij jezelf voelt: waarom ben je bang voor x, y of z?
Onderzoek je hechtingsstijl en hoe het je relaties beïnvloedt. Je kan er online artikels over lezen, boeken lezen of podcasts beluisteren. Of hier kan je een test doen om te weten te komen wat je hechtingsstijl is. Probeer zo beter te begrijpen hoe je in elkaar zit in relaties en luister dus ook naar wat je nodig hebt. Reflecteer voor jezelf: Wat zijn jouw behoeften in een relatie? Wat heb je nodig in een partner?
Stel je grenzen. Vanaf dat duidelijk is wat jouw behoeften zijn, is het belangrijk dat je bij deze behoeften/standaarden blijft en er niet van afwijkt. Vanaf dat je er van afwijkt, heb je de moeilijkheden of teleurstelling weer dichterbij gebracht. Hoe wijk je er niet van af? Communiceer je behoeften met de persoon in kwestie en observeer of die rekening kan houden met je en mee kan/wil groeien of niet. Durf voor jezelf te kiezen of de onbereikbare man los te laten als het niet strookt met wat jij nodig hebt en de persoon geen wil toont om mee te groeien. Opgelet! Reflecteer ook over jezelf. Niemand is perfect. Een hele waslijst aan behoeften/standaarden zal het moeilijker maken om iemand te vinden die daar aan strookt of die daar mee om kan. Bekijk wat voor jou prioritair is.
Zet in op zelfliefde! Dit is makkelijker gezegd dan gedaan en natuurlijk ook een heel proces om te doorlopen. Maar hoe meer je inzet op zelfliefde, hoe meer je jezelf vult en hoe anders je de dynamieken in je (romantische) relaties zal ervaren. Je zal minder de liefde bij de ander zoeken omdat je het al in jezelf voelt. Je kan beslissen om meer dingen te doen voor jezelf of om de dingen te doen die je leuk vindt. Het leren kennen van je eigen behoeften en het stellen van grenzen is ook een teken van zelfliefde. Misschien kan je de manier hoe je tegen jezelf praat meer onderzoeken zodat die innerlijke kritische stem op de achtergrond komt te staan. Eigenlijk zijn er zoveel mooie manieren !
Als je graag iemand hebt die je begeleidt doorheen deze reis - van onbereikbare naar bereikbare liefde - dan kan je een intuïtief coachingstraject met mij aangaan! Voel je vrij een gratis gesprek aan te vragen om te zien of we een match zijn.
Je kan ook beslissen om een ademwerk sessie of innerlijke kind sessie met mij te doen. Dit zijn diepe helingstechnieken om oude emoties, pijn en trauma uit je lichaam en onderbewuste te krijgen. Veel liefs, Ama