Zittend op de trein komt een vrolijke conducteur de wagon binnengestormd, zijn aanwezigheid is duidelijk: "Geen deugnieten vandaag? Nee, iedereen flink? Meneer, bent u een deugniet? Nee?". Hij liep verder en sprak een dame aan: "mevrouw bent u een deugniet? Nee? Mooi. Geen deugnieten hier, goed dan ga ik wat verder kijken", waarop hij de wagon weer verliet, erop vertrouwend dat mensen hun ticket betaald zouden hebben.
Ik moest er van lachen en ik merkte dat mijn treinreisgenoten ook aan het lachen waren. Toen de man weg was, was de energie in de wagon volledig veranderd. Mensen waren nog aan het lachen en hun manier van praten had een wulpsere, vrolijkere intonatie en klankkleur gekregen.
Op zo'n momenten, besef ik weer waar het om draait, hoe belangrijk het is liefde en warmte te verspreiden op je eigen manier, in je eigen omgeving.
Die man was een lichtje en deed zijn licht schijnen op alle mensen in de wagon. En misschien wel op iedereen in de trein. Want toen ik uitstapte, keek ik naar mensen uit andere wagons. Mensen waren open en hadden een glimlach op hun gezicht. Die man had van ons ook lichtjes gemaakt. Zo simpel kan het dus zijn.
